Jedynaczka
JóZEF KORZENIOWSKI
JEDYNACZKA
I
W roku 1811 pani Bliczyńska odprowadziła zwłoki męża do grobu.
Wracając z Mniowa, gdzie na cmentarzu kościelnym w grobie rodziny zostawiła, co miała najdroższego w życiu, siedziała w karecie, wolno idącej po drodze piaszczystej, prawie
nieprzytomna sobie, znękana bolem i płaczem, uniesiona myślą do tej ciemnej krainy, po której szukała ukochanego oblicza i gdzie starała się przeniknąć tę zasłonę, która je
zakryła na wieki.
Obok niej siedziała jedenastoletnia córka Pelisia, w grubej żałobie równie jak i matka, ale nie okazująca tak głębokiego żalu, jakim by powinna była być przejętą straciwszy
ojca, który miał ją jedne i zdawał się dla niej tylko żyć i oddychać.
Pelisia była więcej nadąsana niż smutna, bardziej jakby z czegoś niekontenta niż przenikniona swoim położeniem, które mogła już pojmować i rozumieć.
Wyglądała ona często przez okno karety, przypatrywała się drodze i piękna jej twarzyczka przybierała coraz bardziej wyraz złego humoru i samowolności, z której można było
poznać, że przywykła do rządzenia tymi, co ją otaczali. Wreszcie odgarnąwszy ciemne włoski, które jej lazły do oczów czarnych i błyszczących, rzekła:
— Mamo!
dokąd my jedziemy?
— Kazałam jechać do Lasockiej Woli, moje dziecię —. odpowiedziała matka — gdzie jakiś czas przemieszkamy. W domu nie wytrzymałabym.
Tam w każdym kącie żyje pamięć tego, którego już nie obaczymy nigdy.
I załamawszy ręce biedna kobieta zaniosła się od płaczu, który zdawał się rozrywać jej piersi.
A potem spojrzawszy na córkę, której oczy były prawie suche, ale na twarzy pokazało się prawdziwe zmartwienie, chwyciła ją w objęcia, zaczęła z namiętnością ściskać i
całować i zawołała głosem, który by kamień zmiękczył:
— O moje dziecię! tyś mi teraz jedna tylko pozostała. Wszystkie moje skarby w grobie.
Oprócz ciebie nie mam już nic, nic na tym świecie.
Pelisia ściskała matkę, całowała jej ręce, położyła główkę swą na jej piersiach, ale jej oczy nie zalały się łzami, a z rumianej twarzy znikł wprawdzie zły humor i
grymas uporu, ale nie wyraziła się na niej głęboka boleść, jaka by ją na widok stanu matki przejąć była powinna.
Owszem, ten głos nieograniczonej miłości, który się w ostatnich jej słowach odbił, rozlał jakąś radość po licu dziewczynki, jakby kontenta była z tego, że się stała jedynym
dobrem tej, od której zależała i która odtąd każdemu jej kaprysowi dogodzi. Po niejakim czasie rzekła znowu:
— Mamo! ja nie chcę jechać do Lasockiej Woli.
Tam tak pusto i smutno, tam nie ma ani firanek, ani ogrodu.
— Czyż nam teraz firanki potrzebne i ogród? — rzekła matka patrząc z żalem na córkę.
— Zapewne że nie, mamo, ale cóż ja tam będę robić? Wszystkie moje zabawki w Bliczynie.
— Co ty mówisz, dziecię! — zawołała matka zdziwiona.
A dziewczyna zmiarkowawszy się dodała:
— Tam nie będę miała żadnej książki, żadnego kajetu. Ja tam, moja mamo, zapomnę czytać i pisać.
Obaczysz, że ja tam wynędznieję i z nudów rozchoruję się.
— O! nie mów tego, Pelisiu!
— odpowiedziała matka tuląc ją do siebie — Bóg dobry obroni mię od tego nieszczęścia i zachowa cię zdrową. Zajęcie znajdziesz i w Lasockiej Woli.
Będziemy się modlić, moje dziecię, aby się boleść nasza ukoiła, a przynajmniej twoja, bo mojej nic już zmniejszyć nie zdoła.
— Ja nie chcę, mamo!
— rzekła Pelisia skubiąc i mnąc swą chusteczkę i nie patrząc w oczy matce — żeby się i moja zmniejszała.
Dlatego nie każ jechać do tego brzydkiego domu w Lasockiej Woli, którego ojciec nie lubił i w którym nigdy nie mieszkał.
Ja chcę wrócić koniecznie do Bliczyna, gdzie jest portret ojca.
— Ależ moje dziecię — zawołała matka płacząc — wszystko to rozedrze na nowo nasze serca.
Nie utulisz się w płaczu, gdy spojrzysz na tę twarz, która teraz pod ziemią, gdy wejdziesz do tego pokoju, gdzie on dla nas pracował, gdy dotkniesz tych rzeczy, których co dzień
używał!
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 | 81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 | 91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 100 | 101 Nastepna>>
Polecamy inne nasze strony: